" Σιάτιστα "

Τοπική Ιστορία  1ο       Δημ. Σχ. Σιάτιστας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οικονομία

Όποια κι αν είναι η σύνθεση του πληθυσμού της Σιάτιστας γεγονός είναι ότι μέσα στο 17ο αι. έχει προχωρήσει η αφομοίωση των ετερόκλητων πληθυσμιακών στοιχείων σε τέτοιο βαθμό, ώστε από τα μέσα του αιώνα αυτού να αρχίσει το φούντωμα της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης της πόλης, που θα διαρκέσει μέχρι τις αρχές του 19ου αι. 

Την εποχή της ακμής της η Σιάτιστα αριθμούσε πάνω από 12000 κατοίκους. Αυτό το μαρτυρεί τόσο η έκταση της όσο και ο αριθμός των σπιτιών και των εκκλησιών. Ένας τέτοιος πληθυσμός δεν μπορούσε φυσικά να εξυπηρετηθεί οικονομικά με τα λίγα και φτωχά χωράφια, αλλά ούτε η αμπελουργία και κτηνοτροφία στάθηκαν ικανές να απορροφήσουν το εργατικό δυναμικό. Γι’ αυτό οι κάτοικοι της    αναζήτησαν άλλους τρόπους για να ζήσουν, τη βιοτεχνία και το εμπόριο. Κάτω από αυτούς τους όρους η κοινωνική και οικονομική διάθρωση της Σιάτιστας διαμορφώθηκε σιγά σιγά σε αστική. Ο αστικός αυτός χαρακτήρας είχε σαν συνέπεια το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού της υποαπασχολούνταν πάντοτε αναγκάζονταν να ζητά διέξοδο στη μετανάστευση, επί Τουρκοκρατίας στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, στις αρχές του 20ου αι. στην Αμερική και αργότερα στην Αυστραλία, και μεταπολεμικά στην Αμερική και τη Γερμανία  

Στις μέρες μας οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την κατεργασία της γούνας και του δέρματος, οι υπόλοιποι με την αμπελουργία, λιγότεροι με την κτηνοτροφία και με άλλα επαγγέλματα.

                                     

 

  

 

                         

                                                                                                                                                         

 

 

Αμπελουργία

 

Από πολύ παλιά οι Σιατιστινοί ασχολήθηκαν με την αμπελουργία. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της ανέρχονταν στα 20000 στρέμματα. Σήμερα δεν ξεπερνούν τις 3000 στρέμματα. Η άριστη ποιότητα των Σιατιστινών κρασιών οφείλεται στα πετρώδη μέρη όπου καλλιεργείται η άμπελος.

"...Είδαμε την ωραιότητα της εργασίας των. Είδαμε και εθαυμάσαμεν την αντοχήν των στην καλλιεργητική σκαπάνη, που έχει καταφάγει τα πέτρινα πόδια των βουνών και προχωρεί στες ραχούλες των να μαζεύη σε πεζουλάκια το ολίγο χώμα και να το φτιάνει αμπέλι. Τα περισσότερα βουναλάκια φαλακρά και πέτρινα, έχουν γρατσουνισθή  εις αφάνταστο σημείο και έχουν στολισθή με κλήματα, που όσην πίκραν επήραν από τα εργατικά κορμιά  δια να γίνουν τα στουρνάρια αμπελώνες, τόση  γλύκα φέρουν στες ρόγες των σταφυλιών και τόσο πλούσια αμείβουν τον νοικοκύρη στο μοσχοπούλημα. Αυτό είναι το μυστικό της λαμπρότητος  της  Σιατίστης...."

( Απόψεις λογίου που επισκέφθηκε τη Σιάτιστα τη δεκαετία του 1920, όπως ακριβώς  έχουν καταγραφεί στο βιβλίο του Ι. Αποστόλου , ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ. )

Οι αμπελουργοί φυλάγουν τα κρασιά τους σε βαρέλια για 5, 10, 20 ή και περισσότερα χρόνια σε ειδικά κατασκευασμένα υπόγεια

(κατώγια) που είναι δροσερά και σκοτεινά. Οι τύποι των κρασιών που παράγονται σήμερα είναι :

 Το άσπρο και το μαύρο με βελούδινη γεύση και επίγευση ευχάριστη και το περίφημο «ηλιαστό» της Σιάτιστας που βραβεύτηκε σε πολλές εκθέσεις και λέγεται έτσι γιατί προέρχεται από σπάνιες ποικιλίες μαύρων μοσχάτων σταφυλιών που τα ηλιάζουν μέχρι και δύο μήνες. Είναι ότι καλύτερο μπορεί να βρει ο επισκέπτης.

Επίσης από τα τσίπουρα (στέμφυλα) παράγεται η άριστη ρακή (τσίπουρο) της Σιάτιστας.